สวัสดีค่ะ นี่เป็นครั้งแรกที่เรามาเขียนกระทู้ตั้งคำถาม คืนตอนนี้สับสนจริงๆ ในเรื่องการเรียนในอนาคต และอนาคตในการทำงานของตัวเอง คือตอนนี้เราเรียนอยู่ ม.4 กำลังจะขึ้น ม.5 เพื่อนๆของเราส่วนมากก็ต่างมีเป้าหมายกันในการที่จะเรียนต่อในมหาวิทยาลัยกันอย่างจริงจัง แต่เรา พอโดนถามว่าอยากเรียน อยากทำงานอะไร เราให้คำตอบในแต่ละครั้งไม่เคยซ้ำกันเลย ไม่รู้ว่าจริงๆแล้ว ตัวเองเหมาะที่จะทำอะไรกันแน่ค่ะ
ในตอนที่เราอยู่ ม.3 กำลังตัดสินใจในการเลือกสายการเรียนใน ม ปลาย อยากเป็นวิศวะกรเพราะส่วนมากลุงป้าน้าอาของเราก็ทำอาชีพนี้แล้วดูเท่ เราขอบภาษาอังกฤษมาก เลยตัดสินใจมาเรียนต่อในหลักสูตรการเรียน English program แล้วคุณพ่อคุณแม่ไม่ยอมให้เราเรียน ep สายศิลป์ภาษา เลยเลือกเรียน ep ในสายวิทย์ คณิต พอเริ่มเรียนมันทำให้เรารู้ว่า แค่ชอบภาษาอังกฤษมันยังไม่พอต่อการเรียนใน Program เพราะเพื่อนๆที่เรียนห้องเดียวกันเขาเก่งมากๆในการใช้ภาษาอังกฤษ แล้วนอกจากเรื่องภาษา ยังมีเกี่ยวกับวิชาที่ ไม่ค่อยชอบแต่เรียนได้ในวิชาที่เกี่ยวกับการคำนวนต่างๆ คณิต ฟิสิกส์ เศรษฐศาสตร์อะไรพวกนี้อยู่แล้ว รู้สึกไม่อยากเรียนขึ้นมาเลย ความคิดที่จะเรียนวิศวะก็หายไป แต่เรากับรู้สึกดีกับพวกวิชาภาษาญี่ปุ่น อะไรแบบนี้มากกว่า แต่ก็ไม่ได้เก่งหรือถนัดอะไร แค่รู้สึกดีที่ได้เข้าเรียน เคยขอคุณพ่อคุณแม่ย้ายสายการเรียน พวกท่านก็ไม่อนุญาต
ในเรื่องความชอบนอกจากด้านภาษาแล้ว เราเป็นคนชอบอ่านการ์ตูน ดูการ์ตูน อะไรแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้แบบ ถึงขนาดเป็นโอตาคุ ซื้อของสะสม หรือแต่งคอสเพลนะคะ มันทำให้ช่วง ประมาณ ม.2 เราสนใจในเรื่องของการวาดรูป ตอนนี้ก็ยังชอบวาดรูปอยู่ แบบเวลาเรียนฟิสิกส์ วิชาที่เราไม่โอเคกับมัน เราก็นั่งวาดรูปเล่นมันทั้งคาบนั้นแหละคะ แต่ก็ไม่ได้วาดสวยอะไรมากมาย แต่ก็วาดได้ ไม่มีความโดดเด่น ไม่เคยมีคนชมว่าวาดสวย เพราะเพื่อนเราก็มีคนที่วาดรูปสวยๆกันเยอะแยะ แต่เราชอบในการออกแบบ การวาดมาก เคยคิดว่าอยากที่จะเรียนในคณะที่เกี่ยวข้องกับการวาดรูปและการออกแบบ พวกสถาปัต มฑณากร อะไรพวกนี้ อยากลองไปเรียนพิเศษดูอยู่เหมือนกัน แต่พ่อแม่คงไม่ให้เรียน เพราะท่านก็ไม่อยากให้เอาดีในด้านนี้เท่าไร เราก็เลยไม่รู้ว่าจริงแล้วเราพอที่จะทำงานศิลป์ งานออกแบบได้ดีแค่ไหน เราเห็นบางคน ไม่ต้องเรียนวาดรูป ไม่ได้ชอบวาดมากมายขนาดเรา แต่พอเขาได้จับดินสอปากกาขึ้นมาวาดเท่านั้นแหละ กลับทำมันได้
ในเรื่องของนิสัย ลักษณะ การคบเพื่อน เราเป็นคนรักเพื่อนมากๆ เพื่อนชวนไปไหนก็ไปกัน ลุยๆไปเลย กินง่ายอยู่ง่าย ชอบการเดินทาง เพราะพ่อแม่ไม่ซีเรียลเรื่องออกไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนเท่าไร บางครั้งในอีกมุมหนึ่งเราก็รู้สึกอยากอยู่คนเดียว ทำอะไรเอง ชีวิตไม่ต้องขึ้นอยู่กับใคร เราว่าเราเป็นพวกรักอิสระ รักสันโดดพอสมควร ไม่ค่อยชอบทำงานกลุ่มซักเท่าไร แต่ถ้าทำงานกลุ่มคือ จะทำอะไรก็ไป จิปาถะ ช่วยวาดรูป ช่วยนำเสนอ ช่วยคิอนเซ็ป แต่ก็ไม่ใช่ตัวหลักของการทำงานในหน้าที่นั้นๆ เราก็เป็นคนชอบที่จะช่วยเหลือผู้อื่น มันก็เลยทำให้ช่วงหนึ่ง เราอยากเป็นหมอมาก แต่ในความคิดของเรา เราไม่ได้อยากเป็นเพราะเงินค่าตอบแทน หรือผลกำไลที่ได้จากอาชีพนี้ เราอยากเป็นหมอที่รักษาเด็ก คนแก่ จิตแพทย์ อะไรแบบนี้ เป็นหมอที่ได้พูดคุยกับคนไข้ ให้พวกเข้าได้สบายใจ ไม่เคลียดกับโรคที่พวกเขาเผชิญ เรารู้สึกว่าเราคงมีความสุขถ้าได้ทำให้คนที่มารักษากับเรามีความสุขเช่นกัน แต่ก็คงเป็นเรื่องยากที่จะได้เป็นหมอเพราะไม่โอเคกับวิทย์คณิต เรายังชอบในเรื่องของการเดินทางและภาษา ซึ่งก็ทำให้เราเคยมีความคิดที่จะเป็น ไกด์ เป็นแอร์ แต่กลับไม่ชอบพวกงานบริการผู้คน
เราเคยไปหาอ่านในอินเตอร์เน็ตเกี่ยวกับด้านความถนัด ด้านนิสัย อยู่หลายครั้ง แต่เรารู้สึกว่าตัวเรามีลักษณะอยู่เกือบทุกข้อ มันก็เลยยังไม่รู้อีกว่าที่จริงแล้วเราเป็นคนประเภทไหน ไปอ่านคำแนะนำบ้างก็ว่าให้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบและรักที่จะทำมันไปตลอดชีวิต บางก็ว่าให้ทำในสิ่งที่ตัวเองถนัดดีกว่า แต่เรากลับทำได้ในหลายๆอย่าง ไม่ถนัดอะไรจริงๆจังๆเลย
สรุป เรารู้สึกว่า เราเป็นคนที่ชอบทำในหลายๆเรื่องนะ แต่ไม่ดีซักอย่าง ไม่มีเอกลักษณ์ ที่โดดเด่นออกมา เรียนภาษาก็งั้นๆ วาดรูปออกแบบก็งั้นๆ วิทย์ก็งั้นๆพอได้ สังคมก็งั้นๆ แต่เลขนี้อาการหนักสุด แต่เราก็มีความฝันว่าจะทำงานที่มั่นคง เป็นงานที่เราทำออกมาได้ดี พ่อแม่ ยอมรับ มีความสุขกับมัน จะได้ตั้งใจทำมันอย่างดีที่สุด แต่เรากับหาสิ่งนั้นไม่เจอ
ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านมากๆนะคะ ยาวไปหน่อย แต่เราแค่อยากหาที่ระบาย และขอความคิดเห็น ไปปรึกษาพ่อกับแม่ ท่านก็อยากให้เป็นหมอ เป็นครู เป็นวิศวะอะไรแบบนั้นไป เพราะพวกทั้นก็เป็นข้าราชการทั้งสองคน ไม่มีธุระกิจ ไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากมาย จะให้เรียนบริหารก็ไม่มีอะไรมารองรับ
ถ้าเราพิมพ์ตกหล่นก็อภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ บางความคิดของเราอาจยังคงเป็นเด็กไม่ค่อยรู้อะไรเท่าไร ผิดๆถูกๆ ถ้าพอมีอะไรแนะนำเราได้ช่วยบอก ช่วยเล่ากันฟังได้นะคะ ขอบคุณค่ะ
หาตัวเองไม่เจอ สับสนจริงๆ ไม่รู้อนาคตจะเรียนอะไร และอยากเป็นอะไร : ช่วยหน่อยนะคะ
ในตอนที่เราอยู่ ม.3 กำลังตัดสินใจในการเลือกสายการเรียนใน ม ปลาย อยากเป็นวิศวะกรเพราะส่วนมากลุงป้าน้าอาของเราก็ทำอาชีพนี้แล้วดูเท่ เราขอบภาษาอังกฤษมาก เลยตัดสินใจมาเรียนต่อในหลักสูตรการเรียน English program แล้วคุณพ่อคุณแม่ไม่ยอมให้เราเรียน ep สายศิลป์ภาษา เลยเลือกเรียน ep ในสายวิทย์ คณิต พอเริ่มเรียนมันทำให้เรารู้ว่า แค่ชอบภาษาอังกฤษมันยังไม่พอต่อการเรียนใน Program เพราะเพื่อนๆที่เรียนห้องเดียวกันเขาเก่งมากๆในการใช้ภาษาอังกฤษ แล้วนอกจากเรื่องภาษา ยังมีเกี่ยวกับวิชาที่ ไม่ค่อยชอบแต่เรียนได้ในวิชาที่เกี่ยวกับการคำนวนต่างๆ คณิต ฟิสิกส์ เศรษฐศาสตร์อะไรพวกนี้อยู่แล้ว รู้สึกไม่อยากเรียนขึ้นมาเลย ความคิดที่จะเรียนวิศวะก็หายไป แต่เรากับรู้สึกดีกับพวกวิชาภาษาญี่ปุ่น อะไรแบบนี้มากกว่า แต่ก็ไม่ได้เก่งหรือถนัดอะไร แค่รู้สึกดีที่ได้เข้าเรียน เคยขอคุณพ่อคุณแม่ย้ายสายการเรียน พวกท่านก็ไม่อนุญาต
ในเรื่องความชอบนอกจากด้านภาษาแล้ว เราเป็นคนชอบอ่านการ์ตูน ดูการ์ตูน อะไรแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้แบบ ถึงขนาดเป็นโอตาคุ ซื้อของสะสม หรือแต่งคอสเพลนะคะ มันทำให้ช่วง ประมาณ ม.2 เราสนใจในเรื่องของการวาดรูป ตอนนี้ก็ยังชอบวาดรูปอยู่ แบบเวลาเรียนฟิสิกส์ วิชาที่เราไม่โอเคกับมัน เราก็นั่งวาดรูปเล่นมันทั้งคาบนั้นแหละคะ แต่ก็ไม่ได้วาดสวยอะไรมากมาย แต่ก็วาดได้ ไม่มีความโดดเด่น ไม่เคยมีคนชมว่าวาดสวย เพราะเพื่อนเราก็มีคนที่วาดรูปสวยๆกันเยอะแยะ แต่เราชอบในการออกแบบ การวาดมาก เคยคิดว่าอยากที่จะเรียนในคณะที่เกี่ยวข้องกับการวาดรูปและการออกแบบ พวกสถาปัต มฑณากร อะไรพวกนี้ อยากลองไปเรียนพิเศษดูอยู่เหมือนกัน แต่พ่อแม่คงไม่ให้เรียน เพราะท่านก็ไม่อยากให้เอาดีในด้านนี้เท่าไร เราก็เลยไม่รู้ว่าจริงแล้วเราพอที่จะทำงานศิลป์ งานออกแบบได้ดีแค่ไหน เราเห็นบางคน ไม่ต้องเรียนวาดรูป ไม่ได้ชอบวาดมากมายขนาดเรา แต่พอเขาได้จับดินสอปากกาขึ้นมาวาดเท่านั้นแหละ กลับทำมันได้
ในเรื่องของนิสัย ลักษณะ การคบเพื่อน เราเป็นคนรักเพื่อนมากๆ เพื่อนชวนไปไหนก็ไปกัน ลุยๆไปเลย กินง่ายอยู่ง่าย ชอบการเดินทาง เพราะพ่อแม่ไม่ซีเรียลเรื่องออกไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนเท่าไร บางครั้งในอีกมุมหนึ่งเราก็รู้สึกอยากอยู่คนเดียว ทำอะไรเอง ชีวิตไม่ต้องขึ้นอยู่กับใคร เราว่าเราเป็นพวกรักอิสระ รักสันโดดพอสมควร ไม่ค่อยชอบทำงานกลุ่มซักเท่าไร แต่ถ้าทำงานกลุ่มคือ จะทำอะไรก็ไป จิปาถะ ช่วยวาดรูป ช่วยนำเสนอ ช่วยคิอนเซ็ป แต่ก็ไม่ใช่ตัวหลักของการทำงานในหน้าที่นั้นๆ เราก็เป็นคนชอบที่จะช่วยเหลือผู้อื่น มันก็เลยทำให้ช่วงหนึ่ง เราอยากเป็นหมอมาก แต่ในความคิดของเรา เราไม่ได้อยากเป็นเพราะเงินค่าตอบแทน หรือผลกำไลที่ได้จากอาชีพนี้ เราอยากเป็นหมอที่รักษาเด็ก คนแก่ จิตแพทย์ อะไรแบบนี้ เป็นหมอที่ได้พูดคุยกับคนไข้ ให้พวกเข้าได้สบายใจ ไม่เคลียดกับโรคที่พวกเขาเผชิญ เรารู้สึกว่าเราคงมีความสุขถ้าได้ทำให้คนที่มารักษากับเรามีความสุขเช่นกัน แต่ก็คงเป็นเรื่องยากที่จะได้เป็นหมอเพราะไม่โอเคกับวิทย์คณิต เรายังชอบในเรื่องของการเดินทางและภาษา ซึ่งก็ทำให้เราเคยมีความคิดที่จะเป็น ไกด์ เป็นแอร์ แต่กลับไม่ชอบพวกงานบริการผู้คน
เราเคยไปหาอ่านในอินเตอร์เน็ตเกี่ยวกับด้านความถนัด ด้านนิสัย อยู่หลายครั้ง แต่เรารู้สึกว่าตัวเรามีลักษณะอยู่เกือบทุกข้อ มันก็เลยยังไม่รู้อีกว่าที่จริงแล้วเราเป็นคนประเภทไหน ไปอ่านคำแนะนำบ้างก็ว่าให้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบและรักที่จะทำมันไปตลอดชีวิต บางก็ว่าให้ทำในสิ่งที่ตัวเองถนัดดีกว่า แต่เรากลับทำได้ในหลายๆอย่าง ไม่ถนัดอะไรจริงๆจังๆเลย
สรุป เรารู้สึกว่า เราเป็นคนที่ชอบทำในหลายๆเรื่องนะ แต่ไม่ดีซักอย่าง ไม่มีเอกลักษณ์ ที่โดดเด่นออกมา เรียนภาษาก็งั้นๆ วาดรูปออกแบบก็งั้นๆ วิทย์ก็งั้นๆพอได้ สังคมก็งั้นๆ แต่เลขนี้อาการหนักสุด แต่เราก็มีความฝันว่าจะทำงานที่มั่นคง เป็นงานที่เราทำออกมาได้ดี พ่อแม่ ยอมรับ มีความสุขกับมัน จะได้ตั้งใจทำมันอย่างดีที่สุด แต่เรากับหาสิ่งนั้นไม่เจอ
ขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านมากๆนะคะ ยาวไปหน่อย แต่เราแค่อยากหาที่ระบาย และขอความคิดเห็น ไปปรึกษาพ่อกับแม่ ท่านก็อยากให้เป็นหมอ เป็นครู เป็นวิศวะอะไรแบบนั้นไป เพราะพวกทั้นก็เป็นข้าราชการทั้งสองคน ไม่มีธุระกิจ ไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากมาย จะให้เรียนบริหารก็ไม่มีอะไรมารองรับ
ถ้าเราพิมพ์ตกหล่นก็อภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ บางความคิดของเราอาจยังคงเป็นเด็กไม่ค่อยรู้อะไรเท่าไร ผิดๆถูกๆ ถ้าพอมีอะไรแนะนำเราได้ช่วยบอก ช่วยเล่ากันฟังได้นะคะ ขอบคุณค่ะ